Het glazuur โ de buitenste laag โ van de tand is gemaakt van een zeer harde, slijtvaste calcium-fosfaat minerale verbinding. Echter, de consumptie van chemisch agressieve voedingsmiddelen, onvolmaakte tandheelkundige zorg en mechanische slijtage combineren om geleidelijk verzachten of zelfs verwijderen van het glazuur: zodra deze beschermende bekleding is beschadigd, bacteriรซn kunnen passeren naar de kern, wat resulteert in tandbederf. Vermoedelijk kunnen tandheelkundige spoelingen en tandpasta het glazuur beschermen en het meer ondoordringbaar maken. Maar is dit effect eigenlijk meetbaar en daardoor aantoonbaar?
Menselijke voeding is de afgelopen decennia sterk veranderd. De voedingsindustrie biedt nu een enorme verscheidenheid aan verleidelijke voedingsproducten die grote hoeveelheden suikers en zuren bevatten, en de gemiddelde consumptie per persoon van deze frisdranken, snacks en gemaksvoedsel is omhooggeschoten.
Tegelijkertijd is ook het bewustzijn van de dagelijkse preventieve tandheelkundige zorg aanzienlijk toegenomen. De tandenborstel, of conventionele of elektrische, is nu een normaal onderdeel van bijna ieders fundamentele persoonlijke hygiรซne regime. Fabrikanten van tandpasta's en mondspoelingen hebben producten ontwikkeld om het tandglazuur te beschermen door het beter bestand te maken tegen de "herhaalde zuuraanvallen" geassocieerd met eten. Verschillende producten kunnen de afbraak van reeds verzachte oppervlakken voorkomen, vertragen of zelfs omkeren. Systematische optimalisatie van deze producten is echter alleen mogelijk als de effectiviteit ervan kan worden getest door middel van nauwkeurige metingen.
De afdeling Tandheelkunde van de Universiteit van Bern werd door de Swiss Dental Association (SSO) ingeschakeld om de microhardheid van het glazuur, de modulus van elasticiteit en de relaties tussen de verschillende oppervlaktehardheid te onderzoeken. In een gecontroleerd experiment, menselijke tanden werden onderworpen aan de bijtende effecten van dergelijke dranken zoals suikerhoudende en zure frisdranken, sinaasappelsap en (slechts schijnbaar onschadelijk) rozenbottel thee. De exemplaren, bevestigd in een inbeddingsverbinding, werden vervolgens gemeten met de FISCHERSCOPEยฎ HM2000 bij een testbelasting van 50 mN. De resultaten toonden een aanzienlijke afname van de oppervlaktehardheid en elastische modulus in vergelijking met het "onbehandelde" glazuur. De gevolgen zijn duidelijk: langdurige blootstelling aan zure vloeistof kan tandbederf veroorzaken, omdat het tandglazuur aanvalt en verzacht.
Maar in samenwerking met de industrie heeft de tandheelkunde een manier gevonden om tandcariรซs te helpen voorkomen en de tand opnieuw temineraliseren door het gebruik van fluoride met een lage dosis. In een tweede stap werden de aangetaste tanden kort doorweekt in een mondwater. Nieuwe hardheidsmetingen op hetzelfde monster toonden nu een aantoonbare verharding van het tandoppervlak. Het geadverteerde effect kan eigenlijk worden gedetecteerd: tandpasta's en tandspoelingen die worden gebruikt in de dagelijkse mondhygiรซne bieden inderdaad een effectieve bescherming van tandglazuur tegen de schadelijke invloeden van zure voedingsmiddelen.
Met de FISCHERSCOPEยฎ HM2000 kunnen mechanische eigenschappen zoals microhardheid en de modulus van indentaties worden bepaald op tandglazuur om conclusies te trekken over de effectiviteit van dentifrices en spoelingen. Voor meer informatie kan u contact opnemen met uw FISCHER-vertegenwoordiger.